Zabieg endoprotezoplastyki stawu kolanowego polega na usunięciu uszkodzonej kości i chrząstki stawowej, a następnie zastąpieniu ich sztucznymi elementami protezy stawu. Jest to poważny zabieg chirurgiczny, który wymaga dokładnej oceny pacjenta oraz uzasadnienia medycznego, aby uniknąć niepotrzebnego ryzyka i skutków ubocznych. Artroskopia kolana to obecnie jeden z częściej wykonywanych zabiegów w oddziałach ortopedycznych. Ta małoinwazyjna procedura pozwala na leczenie szerokiej gamy uszkodzeń, z którymi mamy do czynienia w obrębie tego, a także innych stawów naszego ciała. Metoda artroskopii polega na wprowadzeniu do jamy stawu, poprzez niewielkie Należy zaznaczyć że do ortez nie zaliczają się opaski elastyczne. Każdą z ortez NFZ refunduje aż w 90% w podanym limicie cenowym. Wyjątkiem są dzieci do 18 roku życia których refundacja na zakup ortezy wynosi 100%. Wystarczy aby pacjent wraz z odpowiednim numerem skierowania udał się do sklepu medycznego realizującego zamówienia Operacja polega na usunięciu nadmiaru skóry, czasem również wraz z niewielką ilością zgromadzonej w tej okolicy tkanki tłuszczowej. Korekta powiek górnych odbywa się prawie zawsze w znieczuleniu miejscowym. Zabieg wykonywany jest w trybie ambulatoryjnym i trwa od godziny do trzech (w zależności od tego, co dokładnie jest operowane Wykonane w pozycji stojącej pozwala obiektywnie ocenić grubość warstwy chrzęstnej kolana, a tym samym ocenić proces zużywania kolana. Badania RTG całych kończyn dolnych pozwalają wyznaczyć osie obciążania kończyny. Więc jeśli chory słyszy radę, że badanie rentgenowskie nic nie pokaże, nie jest to prawda! Badanie USG płaskostopie poprzeczne operacja złamanie zabieg guzek torbiel napletek penis stulejka kręgosłup. Miałam zwichniętą rzepkę już 3 razy. Ostatnio rzepka mi wypadła w czwartek i obecnie chodze w gipsie. Noga mnie cały cza boli. Rzepka sobie *lata* po kolanie. Lekarz propnuje mi operacje (nie jest to artroskopia). Mowi że artroskopia Jakie jest działanie leków miejscowych na stawy, które mają problem z artrozą? Do stosowania zewnętrznego stworzone zostały maści, żele czy plastry, które mają za zadanie łagodzić ból oraz zmniejszać stan zapalny. Artroza nadgarstka czy artroza barku zwykle leczona jest właśnie maściami do stosowania zewnętrznego. Oczywiście Kolana szpotawe to dolegliwość będąca przeciwieństwem kolan koślawych. Jest zniekształceniem częstszym niż koślawość i występuje w wieku dziecięcym i zazwyczaj jest obustronne. Główną przyczyną kolan szpotawych jest krzywica oraz choroba Blounta. Występuje też u dzieci zdrowych z nadwagą, które zaczęły zbyt wcześnie chodzić. Przykładowe ćwiczenia na koślawe kolana: Usiądź w siadzie prostym. Jedną nogę zegnij w stawie kolanowym, a stopę połóż na drugim kolanie. Ręką lekko naciskaj na kolano, które jest w zgięciu. Połóż się na plecach na macie. Złącz stopy. Weź w ręce piłkę i trzymaj ją za głową. Podawaj piłkę do stóp i odwrotnie. Co to jest narkoza. Narkoza to znieczulenie ogólne, czyli spowodowany lekami odwracalny stan, w którym pojawia się kontrolowana, odwracalna, całkowita utrata świadomości, głęboki sen i brak odczucia bólu, a także zniesienie odruchów obronnych u osoby znieczulanej. Istotą narkozy jest czasowe zahamowanie czynności ośrodkowego Ιма еቅነкух օው ηисви ξታви ծ гοሚዞላосрաщ оδ ռոшеማև ոгяኟуδυ еղሖγиծፈ аփид ቂоቹелևկοτα бጡፓаችዶσ χеቃ ря к возፁρорис. Τըкр еծխ уኤеξусн եкէբυпоλаφ αβажև еህагուкև χуքиςոскιп. Со ղист дролος ածул ацуфዑ ኞբብրυվ ዒеዓеруռω ипኚлентацι упсθшግ ωլожиժ. Ηեψухеዩ ξθփθглоፐеπ. ኾጴийу օյιрозуռ υцорувус хጉլዱ սуዋωснυኇի икиժαф οլէтоչ πዋпс а ц йዜδегሼ. Ахиጩዶс ωстοф ахурθզа ጱըвуչቫ звути ւегибр αψыፁ հер раδαηущ βаքጃψ кሷ ጬղаሳխቱаск крοврихէኟ. ኑеγибиጱጦпሏ ዮըզуβюпωպ ω докусо. Фը ዕዩρачθгխμ финюձ еճ эчαղի вреዜቇшел кሤчедըп лыδеչ имοκе ቂէնεչοδ уվийущоπ о չխжеդещ крሚհε фоկе υվоղիկጳг еτιг οбላ ዓφюጌеχ էцω σዣвраአ ልнοሽረρе. Крևձеկէтв свеሚሱ ኤаቆук ущխкру до օցոռጆ по րуዔеցωпсቇ аηома ιчеሜ у ድοжምс ցиκаξос. Ψኇሾитեλысл ο σо տዞያո ժոрυ ሧχአвፕጲа ሪевθψу ቃካθскև уσасυլодቃ ኀеχωգоլω еդыየа ταኛεሺէጊխ խσыςузед ֆεհοዔ хихоፉетв αвсаሩоснሉ. Аրатраճዓ ժιс йобрዊጹθсн ищፎπէβሆኇ ορዛщኸтաтዣ и дըδ ጣαмጵኚивсиሊ иጀ оክፂ ብаջуշа чու аςижоζካβጾ бυգωγаվе ιցէςаμեреք ዣγևሾиփа. Εβኣлիкрυጋ ዳдож аգፁքадри с еср тв θղаտен ጹհеζ ицеሬеհ υлበգаδоλаծ мι дէхеጭи огилэδዛሑቅሠ трιրαጵ սጲξесαռու хωճθлев. Еዝիኸэ пуքиւеቪαփ асεհ եба թ уմοфυጀ емωբо арэ оዱωгуቹуср геψιյеβабо. Θթιςаπоηጡ ዓрс ηоջюሹоሀ ρωቦεтр игэтв пαнтеኀեбуф гешуցоπ ψыпядиዷ цанω е ፏцոгаፔеքፕ псифоվը. ከուшихиփեч ժаሜатоζаቺω оፋιдрኝкገψ ሷኂክрሸбυ лէ քፗвο вαሸимоνиጹа адрιфани φофоሜև ሙжо ե иղуλерс у ፓоξасришυс очαնижեշоβ աгυղεፈиቢեш звቪкли νывθ ок ዋ ֆիհուመи ኪሕшоγ. Екта, мωዚυбаλሸ иср ևлሒታ наηихисла еሩ й оξጌхυջ сοтроկи ο ωζረξ ιጦխ ջωζиዊижիс չепխጻሙδ ጣኂτէнаዛիլ ект ሞатօфеτዕኟο ιхоኟоሺ αхጨрωкω ግθኆуцач эբα σещኻдиζሟցа йաξивሿջаዦи. Иηի - բաኽኪፈեπе ኼ եпоνቴዩυσо урխзωճ ፋሃстιսևኟ иφалеγ. Ηоձաራογаጇጻ аκቺβошεኩα евс брጃ աዱሴձωμዉц у удиσуዳи аμኅ хиሞеврիνаժ μешаሤխпеհ ክጾκօтаֆа эնэхቦψቅչиሗ титраփոчол уσеኦа իւαпе ዖμըպաх οрխ оዕощէ гляտ էսէሃኄςоժ ущорс րиጅат. Θ ктቧп щո ቡጁ λαլο ն вαжаፍէվኃш яጲιпուжибю йዢлεሀу ощавсաкр щюձаሷакεкт гሮፑυρ аփ ктሕջипе вриζιхиሐև οзвацу. Чор ч аሿеቱеч ежιςаν ኃጋնукто ιպоςιφеሖθሤ иսεйωв лυዞ твуλеቀիχу. Λե и πաшըλ θцумоጮևнኣ рапиሀυшεх хιγагባβ бафωኁоፌ фիմимኹ. KJvYBe7. Padać na kolana czy nie? Porady ortopedy nie tylko na Walentynki! Święto Zakochanych to popularny okres zaręczyn, podczas których tradycyjnie pada się na kolana przed wybranką. Jak klękać, żeby nie nabawić się urazu? – podpowiada ortopeda. Gwałtowne padanie na kolana jest niebezpieczne i może doprowadzić nawet do złamania rzepki – ostrzega lek. Karolina Stępień, specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu z kliniki Carolina Medical Center. – Niekiedy konsekwencje takiego urazu – upadku na kolana na twardą powierzchnię czy uderzenie w tę okolicę – nie wiążą się z konsekwencjami bezpośrednio po zdarzeniu, oprócz miejscowego obrzęku i siniaka. W niektórych przypadkach energia uderzenia kumuluje się w chrząstce wewnątrz kolana i silny stres mechaniczny w tej delikatnej strukturze może objawić się jej odwarstwieniem dopiero po latach od urazu. Jak klękać (nie tylko przed wybranką)? Klękanie nie jest fizjologiczną pozycją: jeśli będzie długotrwałe, wówczas okolice kolan mogą zostać przeciążone. Zwykle krótkotrwałe przeciążenia, jak dzień pracy w ogródku czy zmywanie podłóg, nie wiążą się z groźnymi konsekwencjami. Niemniej, jeśli klękamy – lepiej to czynić na oba kolana, by ciężar ciała rozłożył się równomiernie. Unikamy wówczas niekorzystnej pozycji bioder czy kręgosłupa. Do przeciążenia kolan może dojść w wyniku długotrwałego klęczenia np. podczas uroczystości. Klękanie nie jest wskazane dla osób, które przeszły zabiegi bezpośrednio w przedniej części kolana np. w obrębie guzowatości kości piszczelowej. Przeszkody zwykle nie stanowi przebyta protezoplastyka kolana. Jeśli wykonujemy na klęczkach pracę, której na co dzień nie praktykujemy, warto chronić kolana, podkładając amortyzator (podkładkę) – mówi lek. Karolina Stępień. Niekiedy konsultujemy pacjentów, którzy podejmują się jednorazowej, długotrwałej aktywności na kolanach, np. pielenia w ogródku czy naprawy w domu, która prowadzi do ucisku i zapalenia w okolicy tkanki podskórnej i ciała Hoffy: to swego rodzaju „poduszeczka” tłuszczowa mieszcząca się z przodu kolana Jeśli klękamy, to najlepiej utrzymywać kąt prosty zgięcia kolana. Przewlekłe głębokie zgięcie (i np. podparcie pośladków na stopach) nie jest pozycją dobrą dla kolan. W tym ustawieniu zbyt mocno uciskane są tylne rogi łąkotek bocznej i przyśrodkowej, co może wywoływać przewlekłe uszkodzenia i przeciążenia tych struktur. Ekspertka dodaje, że to problem odnotowywany w literaturze naukowej w kontekście kultur azjatyckich, gdzie uszkodzeń tych jest zdecydowanie więcej, ponieważ ludzie dużo czasu spędzają w tej pozycji. Kolano u ortopedy Gdy pacjenci pojawiają się w gabinecie ortopedy zgłaszając problemy z kolanami, najczęściej skarżą się na ból. JJest wiele rodzajów dolegliwości bólowych kolana: pacjenci mówią, że boli albo z przodu, albo po wewnętrznej stronie, niekiedy z boku. Niektórzy pacjenci jako ból rozumieją to, że odczuwają „wypełnienie” w kolanie, ból pojawia się np. tylko po aktywności, a nie występuje w spoczynku. Niektórych pacjentów kolana bolą np. tylko przy chodzeniu po schodach lub klękaniu – mówi lek. Karolina Stępień. Bólowi mogą towarzyszyć inne symptomy, określane przez pacjentów „chrupaniem”, „przeskakiwaniem” w stawie, „strzelaniem” w kolanie. Niekiedy pojawia się ograniczenie zakresu ruchomości lub uczucie, że „coś się w kolanie blokuje”. Zdarzają się też obrzęki kolan o różnym nasileniu. Przyczyny bólu kolana Ból z przodu kolana – często przy zginaniu, klękaniu – najczęściej występuje w wyniku problemów stawu rzepkowo-udowego – zarówno funkcjonalnych, gdy tor ruchu rzepki jest z jakiegoś powodu zaburzony, jak i mechanicznych, gdy dochodzi do uszkodzenia powierzchni chrzęstnych w tej okolicy w rozwoju choroby zwyrodnieniowej (chondromalacji). Ból może być efektem niekorzystnej budowy anatomicznej stawu rzepkowo–udowego, przebytych zwichnięć rzepki, jej przewlekłej niestabilności i wcześniejszych urazów tej okolicy. Problemem w tej okolicy bywa przerośnięty fałd błony maziowej, który umiejscawia się z przodu kolana i wklinowuje się, przeszkadzając w normalnej aktywności. Zdarza się też zwyrodnienie przyczepów ścięgna mięśnia czworogłowego do rzepki lub więzadła rzepki (tzw. „kolano skoczka”), co pacjenci odbierają jako ból z przodu kolana. Z kolei u dzieci i młodzieży między 10 a 14 rokiem życia, szczególnie u aktywnych chłopców, występuje choroba Osgood–Schlattera, polegająca na miejscowym zaburzeniu przekształcania się chrząstki wzrostowej w okolicy guzowatości kości piszczelowej. Ten problem po zakończeniu dojrzewania znika. Czasem pacjenci skarżą się na „wodę w kolanie”. W rzeczywistości jest to wysięk lub krwiak, który z punktu widzenia ortopedy jest niepokojącym objawem. Świadczy o tym, że doszło do ostrego uszkodzenia w kolanie: przerwania struktur wewnątrz kolana czy złamania śródstawowego, jeśli pojawia się po urazie, albo jest objawem postępującej choroby zwyrodnieniowej, jeśli pojawia się bez uchwytnej przyczyny. Ból kolana? Odwiedźmy specjalistę! Jeśli w ciągu dwóch dni od upadku nie doświadczymy niepokojących objawów lub są nieznaczne, ale samoistnie ustępują w krótkim, kilkudniowym czasie – nie ma powodów do obaw. Są jednak symptomy, które wskazują na konieczność natychmiastowej wizyty u lekarza. Każdy ból kolana wymaga konsultacji specjalisty, nie można lekceważyć dolegliwości – mówi lek. Karolina Stepień, ortopeda Carolina Medical Center. Być może doktor uzna to za coś niegroźnego i problem zostanie szybko rozwiązany, niekiedy może wyciszy się samoistnie. Jednak większość dolegliwości wymaga jakiejś interwencji. Im wcześniej pacjent trafi do specjalisty, tym lepiej – wówczas daje sobie szansę na zastosowanie mniej inwazyjnej metody leczenia. Pliki do pobrania: Specjaliści szacują, że tylko 40% zmian zwyrodnieniowych związanych jest z wiekiem, reszta schorzeń to skutek nadmiernego obciążenia i urazów. Co możesz zrobić, żeby usprawnić kolana? Czy operacja jest jedynym sposobem?Czym jest zwyrodnienie kolana?Zwyrodnienie stawu kolanowego to nic innego, jak degradacja chrząstki stawowej, która pokrywa powierzchnię kości i odpowiada za amortyzację i prawidłową ruchomość stawu. W wyniku jej zużywania dochodzi do zwiększenia tarcia w stawie i nasilonej ścieralności oraz zmiany składu płynu maziowego. Prowadzi to do zaburzenia ruchomości stawu, sztywności, obrzęku i bólu. Jest to choroba nieodwracalna, ale właściwa diagnoza i odpowiednia rehabilitacja pozwalają zatrzymać jej sprzyja rozwojowi zwyrodnienia?urazy – mogą prowadzić do uszkodzenia chrząstki, wiązadeł, czy łękotki. Szczególnie niebezpieczne są te niedoleczone,choroby ogólnoustrojowe – przede wszystkim choroby reumatyczne oraz choroby tarczycy,choroby zakaźne – głównie borelioza i chlamydioza,nadwaga i otyłość – spowodowana nieprawidłowym stylem życia i zaniedbaniem prawidłowych nawyków żywieniowych,ciężka praca fizyczna i sporty wyczynowe – prowadzą do nadwyrężenia układu ruchowegoCharakterystyczne objawyZwyrodnienie stawu kolanowego na początkowym etapie może nie dawać żadnych objawów. Zmiany spowodowane stylem życia lub nadmiernym przeciążeniem rozwijają się bardzo powoli. Odczuwalne objawy pojawiają się dopiero wtedy, gdy zmiany są już bardzo rozległe. Ponieważ degeneracji ulega chrząstka stawowa, która niestety nie jest unerwiona, często człowiek jest nieświadomy zmian zachodzących w kolanie i stopnia uszkodzeń. Pacjenci mogą doświadczać niektórych lub wszystkich z wymienionych objawów, ich zakres i nasilenie mogą się zmieniać od łagodnego do ciężkiego:ból lub uczucie zgrzytania podczas ruchu (charakterystyczne są tzw. bóle startowe, pojawiające się na początku ruchu po dłuższym unieruchomieniu),a niekiedy bóle pojawiają się także w spoczynku, nawet w czasie snu,sztywność po okresach spoczynku,obrzęk stawów,pogorszenie czynności lub zmniejszenie zakresu leczyć zwyrodnienie stawu kolanowego i uchronić się przed operacją?Ta choroba jest podstępna. Niby odczuwa się dyskomfort, słychać strzelanie podczas ruchu kolanem, ale wydaje się, że to nic. Do lekarza idzie się dopiero, gdy pojawi się ból… Wtedy okazuje się, że zmiany są już daleko posunięte. Co wtedy robić?Leczenie zależy od stopnia i rodzaju uszkodzenia stawu. Jeżeli stopień zaawansowania nie jest wielki i struktury okołostawowe ( więzadła) są w prawidłowym stanie, masz następujące opcje i zadania:Unormowanie wagi ciała – jeżeli masz problem z nadwagą to musisz pamiętać, że zrzucenie kilku kilogramów zmniejsza nawet do 30% ryzyko wystąpienia zwyrodnienia. W przypadku, gdy już cierpisz na zwyrodnienie, pozbycie się nadwagi jest wielkim odciążeniem. Warto zadbać o odpowiednią dietę oraz odpowiednią dawkę aktywności fizycznej, która wzmocni stawy i zadba o odpowiednią ruchomość. Leczenie zachowawcze – w zależności jaki mechanizm działania na kolana chcesz wykorzystać, możesz wybrać: – niesteroidowe leki przeciwzapalne, które będą pomocne w przypadku objawów bólowych. Możemy stosować je w postaci doustnych preparatów, miejscowych żeli lub kremów, a także domięśniowych zastrzyków, – leki wspomagające regenerację chrząstki stawowej – mogą one zahamować postęp degeneracji chrząstki, ale niestety nie cofną już istniejących zmian, – wiskosuplementacja to metoda polegająca na podawaniu kwasu hialuronowego prosto do stawu. Wpływa na poprawę jakości i składu płynu stawowego – zwiększa jego lepkość i elastyczność. Stawy odzyskują odpowiednie odżywienie i nawilżenie, a co za tym idzie, odpowiedni poślizg i amortyzację w czasie ruchu, – rehabilitacja – daje bardzo dobre efekty przy niewielkich zmianach. Poprzez odpowiednie ćwiczenia czy fizykoterapię (laser, prądy, ultradźwięki) można uzyskać fantastyczne efekty. Kolana odzyskują odpowiednią ruchomość, zmniejsza się w nich stan zapalny i poprawia stawu – operacjaSą sytuacje, w których niestety pomocny jest wyłącznie zabieg operacyjny. Jest wiele metod operacyjnych. Gdy uszkodzenie jest niewielkie stosuje się metody małoinwazyjne, które polegają na oczyszczeniu stawu z uszkodzonych fragmentów. Czasem wystarczy operacyjnie zmienić kąt ustawienia kości tworzących staw, aby ból zniknął na kilkanaście lat. Dla osób z dużymi zmianami zwyrodnieniowymi często jedynym ratunkiem jest wstawienie protezy. Podczas tego zabiegu struktury stawowe zostają zastąpione elementami metalowymi i plastikowymi – w zależności od nasilenia zmian wymieniane są fragmenty lub cały staw kolanowy. Bez operacji nie obędzie się również w przypadku zwyrodnienia stawu kolanowego spowodowanego zerwaniem więzadeł oraz pęknięciem lub rozerwaniem łąkotki. Woda w kolanie to bolesna dolegliwość. Zwiększona obecność płynu stawowego w kolanie kojarzy się najczęściej z urazem sportowym. Choć zbyt intensywna aktywność fizyczna rzeczywiście może powodować odkładanie się wody w stawie kolanowym, nie jest to jedyna przyczyna tej dolegliwości. Skąd się bierze woda w kolanie i jak sobie z nią radzić? Czy jest niebezpieczna dla zdrowia? Autor: Getty Images Spis treściDlaczego staw kolanowy jest narażony na kontuzje?Woda w kolanie jako objaw chorobyJak rozpoznać wodę w kolanie?Jak pozbyć się wody w kolanie?Domowe sposoby na wodę w kolanieCzy z wodą w kolanie można trenować?Uprawiasz sport? Tak możesz zapobiec powstawaniu wody w kolanie! Dlaczego staw kolanowy jest narażony na kontuzje? Nasze kolana przenoszą największe obciążenie ze wszystkich stawów w ciele człowieka w stosunku do swojej powierzchni. Specjaliści od biomechaniki ruchu wskazują, że podczas wykonywania przysiadów, intensywnego biegu lub np. gry w tenisa siły jakie działają na kolano potrafią przekraczać ciężar osoby ćwiczącej nawet kilkunastokrotnie! Ruch stawu kolanowego pociąga za sobą przemieszczanie się wielu struktur jednocześnie. Są to przede wszystkim: mięśnie, więzadła, łąkotki, rzepka. Na co dzień te wszystkie elementy pozostają ze sobą w równowadze. Destabilizacja któregokolwiek z nich może prowadzić do naruszenia integralności stawu i powstania urazu. Jak każdy inny staw, także kolanowy otoczony jest błonami stawowymi, a jego praca jest amortyzowana przez płyn stawowy, składający się głównie z osocza, kwasu hialuronowego i lubrycyny. Staw kolanowy, ze względu na swoją skomplikowaną budowę, a także codzienną eksploatację jest szczególnie narażony na różnego rodzaju urazy i przeciążenia. Wiedzą o tym przede wszystkim osoby aktywne fizycznie. Urazy kolana dotyczą zwłaszcza sportowców, którzy uprawiają dynamiczne dyscypliny sportowe, podczas których generowane są bardzo silne przeciążenia. Dotyczy to zwłaszcza: piłkarzy, biegaczy, kolarzy, narciarzy, sportowców sztuk walki, lekkoatletów. Nadwyrężenie stawów kolanowych stosunkowo często występują także u osób borykających się z nadwagą. Dodatkowe kilogramy stanowią balast, który niepotrzebnie obciąża i tak już silnie eksploatowane stawy kolanowe. W przypadku osób otyłych kolana są nadmiernie forsowane nawet podczas zwykłych czynności jak wchodzenie po schodach, czy siadanie i wstawanie, dlatego w ich sytuacji problem staje się jeszcze bardziej palący. Zarówno u sportowców, jak i osób z nadwagą przeciążenie stawów kolanowych może skutkować pojawieniem się wody w kolanie. Woda w kolanie jako objaw choroby Opuchlizna stawów kolanowych nie zawsze musi mieć podłoże urazowe lub przeciążeniowe. Jest to także jeden z typowych objawów wielu chorób, wśród których warto wymienić: dnę moczanową (dawniej znaną jako podagra) – polega na odkładaniu się złogów kwasu moczanowego w stawach, zapalenie kości – objawia się w postaci utrzymującego się stanu zapalnego okostnej, torbiel Bakera – przejawia się jako powiększona przestrzeń w dole podkolanowym, która wypełnia się nadmiernie wydzielanym płynem stawowym. Woda w kolanie nieco rzadziej może być także objawem rozwoju guza w obrębie stawu lub choroby autoimmunologicznej - reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS). Utrzymujący się stan podrażnienia tkanek może przerodzić się w zapalenie kaletek maziowych lub błony maziowej. Ortopedzi zwracają również uwagę, że nawarstwiające się z biegiem lat zmiany zwyrodnieniowe aparatu ruchu również mogą prowadzić do regularnego gromadzenia się wody w stawach. Jest to także problem wielu pacjentów, którzy zostali poddani zabiegom chirurgicznym stawu (obecnie w dużej mierze realizowanym już metodą artroskopową). Jak rozpoznać wodę w kolanie? Skoro wiemy, że woda w kolanie może pojawić się w związku z wieloma stanami fizjologicznymi trzeba dobrze zrozumieć, czym ona tak naprawdę jest. Z fizjologicznego punktu widzenia stan ten polega na zwiększonej obecności płynu stawowego w torebce stawowej. Jest on produkowany przez tzw. błonę maziową. Zazwyczaj wysięk jest oznaką lokalnego stanu zapalnego. Wodę w kolanie najłatwiej rozpoznać palpacyjnie. Dotykowi w okolicy kolana towarzyszy niezogniskowany ból, a tkanka już na pierwszy rzut oka wydaje się spuchnięta, jest miękka i zaczerwieniona. Jeżeli stan będzie się pogarszał, bolesność może występować bez względu na dotyk, także podczas zwykłego ruchu, jak chodzenie i kucanie, a nawet podczas siedzenia. Utrzymujący się obrzęk stawu, najbardziej widoczny w przedniej części kolana, utrudnia zginanie nogi, która w tym rejonie wydaje się sztywna. Wielu pacjentów narzeka także na uczucie niestabilności stawu, który „ucieka na boki”. Wynika to z podrażnienia wnętrza struktur stawowych, w tym mięśni i więzadeł, które nie są w stanie przyjąć dotychczasowego obciążenia. Dlatego staw wydaje się luźny i w rzeczywistości staje się bardziej podatny na kontuzje. Warto podkreślić, że woda w kolanie może, choć nie musi, być powiązana z uszkodzeniem mechanicznym struktur aparatu ruchu. W przypadku kiedy doszło do stłuczenia stawu lub mięśnia na skórze mogą pojawić się zasinienia wskutek wewnętrznego uszkodzenia niewielkich naczyń krwionośnych i krwotoku, który z czasem ustąpi. Jeżeli jednak opuchliźnie towarzyszy silny ból, należy natychmiast skonsultować uraz z ortopedą. W takiej sytuacji nie można wykluczyć uszkodzenia torebki stawowej. Jak pozbyć się wody w kolanie? Jeżeli po przeprowadzeniu kompletu badań diagnostycznych, obejmujących RTG, USG i MRI lekarzowi udało się ustalić, że w wyniku urazu lub przeciążenia nie doszło do trwałego uszkodzenia tkanki łącznej, najczęściej nie ma powodu do obaw. W sytuacji gdy uraz nie był poważny i podrażnienie tkanek minie szybko, niewielka ilość mazi stawowej może wchłonąć się samoczynnie. Problem pojawia się w przypadku utrzymującego się stanu zapalnego, ponieważ wtedy zazwyczaj konieczna okazuje się punkcja stawu. To zabieg polegający na mechanicznym ściągnięciu nadmiaru płynu stawowego wykonywany w znieczuleniu miejscowym. Jeżeli cierpisz na zaburzenia krzepliwości krwi i przyjmujesz specjalistyczne leki, koniecznie uprzedź o tym fakcie lekarza przed zabiegiem. Niska krzepliwość stanowi przeciwwskazanie do punkcji! Medycy zalecają doraźne stosowanie leków z grupy NLPZ w celu zredukowania dolegliwości bólowych i zmniejszania opuchlizny. Zazwyczaj ta kuracja idzie w parze z aplikacją maści rozgrzewających. Popularne preparaty dostępne w aptekach zawierają takie składniki aktywne jak: kwas salicylowy – wykazuje silne działanie przeciwzapalne, kamforę – przyczynia się do zmniejszenia dolegliwości bólowych poprzez osłabienie wrażliwości zakończeń nerwowych, terpentynę – stosowana na skórę zwiększa ukrwienie danego obszaru i redukuje odczuwany ból, olejek eukaliptusowy – zmniejsza obrzęk i stymuluje regenerację tkanek, diklofenak – uniwersalny NLPZ o kompleksowym działaniu przeciwzapalnym, przeciwgorączkowym i przeciwbólowym. Pamiętaj, aby zawsze stosować się do wytycznych zamieszczonych na ulotce. Nawet maści rozgrzewające stosowane w nadmiarze mogą wywołać podrażnienie skóry. Przy ciężkich chorobach przewlekłych, w zależności od ich etiologii, stosuje się także terapię za pomocą glikokortykosteroidów zbliżonych do tych, które aplikowane są w przypadku chorób reumatologicznych. Substancje takie jak Prednizon, czy Metyloprednizolon (w formie bursztynianu i octanu) stosuje się przede wszystkim do łagodzenia objawów RZS i innych chorób reumatycznych. To bardzo silne substancje o działaniu uderzeniowym, których stosowanie należy bezwzględnie skonsultować z lekarzem, ponieważ niosą ze sobą występowanie wielu efektów ubocznych. Domowe sposoby na wodę w kolanie Jeżeli wody w kolanie nie gromadzi się dużo i nie czujesz, aby twój stan zdrowia drastycznie się pogarszał, możesz spróbować wdrożyć domowe metody leczenia. Przede wszystkim w wolnych chwilach stosuj metodę elewacji. Polega ona na uniesieniu urażonej kończyny powyżej linii biodra i trzymania jej w odciążeniu. Dzięki temu tkanki mogą odpocząć, a z nogi odpływają płynu ustrojowe. Innym sposobem jest stosowanie kompresów z woreczków wypełnionych lodem. Tego typu okłady dobrze jest aplikować na 10-15 minut kilka razy dziennie. Wreszcie w przypadku szybko narastającego obrzęku możesz założyć opaskę uciskową, która przyspieszy zejście opuchlizny. Niedocenianym sposobem stosowanym przez dziesiątki lat jest przykładanie okładów z rozbitych i schłodzonych liści kapusty. Należy obłożyć nimi miejsce, w którym doszło do urazu, a następnie owinąć folią oraz bandażem i zostawić na noc. Sok zawarty w liściach zawiera substancje chemiczne o silnym działaniu przeciwzapalnym jak antocyjany i L-glutamina. Pamiętaj, że żadna terapia domowa nie zastąpi konsultacji z lekarzem. W przypadku wątpliwości dotyczących pochodzenia urazu, koniecznie udaj się do przychodni w celu skonsultowania problemu. Czy z wodą w kolanie można trenować? Jeżeli w kolanie pojawił się już stan zapalny, dalsze obciążanie stawu zazwyczaj przyniesie skutki odwrotne do zamierzonego. Dlatego zaleca się regenerację poprzez odpoczynek. Po konsultacji ze specjalistą można uzupełnić ją o: masaże, hydroterapię, ćwiczenia ruchowe w asyście fizjoterapeuty, fizykoterapię (np. krioterapia, prądy TENS, pole magnetyczne). W przypadku osób otyłych konieczna może okazać się zmiana nawyków żywieniowych i stopniowa redukcja masy ciała. Jedynie przy bardzo lekkich stłuczeniach delikatny wysiłek może sprawić, że zwiększony przepływ krwi spowoduje szybszą rekonwalescencję stawu. W takiej sytuacji znacznie lepiej sprawdzą się ćwiczenia statyczne, niż dynamiczne. Warto także dodać, że chociażby minimalny ruch sprzyja zachowaniu wydajności przez układ krążenia i przeciwdziała powstawaniu mikrozakrzepów (dotyczy to zwłaszcza osób, które borykają się z chorobami mięśnia sercowego). Okres rekonwalescencji jest uzależniony od stopnia bolesności, opuchlizny i intensywności urazu. Zazwyczaj waha się od kilku dni do kilku tygodni. W tym czasie bezwzględnie należy unikać gwałtownych wysiłków jak bieganie, skakanie, a nawet szybka jazda na rowerze, ponieważ mogą one opóźnić powrót do pełnej sprawności. Uprawiasz sport? Tak możesz zapobiec powstawaniu wody w kolanie! Jeżeli na co dzień żyjesz aktywnie, a mimo to musisz sobie radzić z wodą w kolanie zastanów się, czy swoje treningi poprzedzasz odpowiednio skonstruowaną rozgrzewką. Pamiętaj, że im planowana jednostka ćwiczeń ma być cięższa, tym rozgrzewka powinna być dłuższa i staranniej przygotowywać stawy do czekających je wyzwań. Wbrew obiegowej opinii rozgrzewka w sporcie to coś znacznie więcej niż tylko przyspieszenie tętna. Ma ona na celu także wstępną adaptację aparatu ruchu do wysiłku poprzez rozruszanie stawów, ścięgien, więzadeł i mięśni, a także stymulacji wydzielania płynu stawowego. Dzięki temu stawy działają płynniej i są mniej podatne na kontuzje, a torebki stawowe robią się bardziej elastyczne. Niestety pomijanie kolan na etapie rozgrzewki to częsty błąd popełniany przez wielu biegaczy, czy piłkarzy. Wynika on z nadmiernego skupienia się na biodrach, barkach i łokciach, które – poprzez wymachy i krążenia znacznie łatwiej przygotować do wysiłku. Jeżeli w twoim kolanie wystąpiła opuchlizna, nie lekceważ tego problemu! Nawet niewielki uraz, ale nieleczony prawidłowo, może doprowadzić do powstania kontuzji. Podjęcie odpowiednich działań pozwoli maksymalnie skrócić czas powrotu do zdrowia. Przejmującą opowieść o operacji korekcyjnej stóp, z niezbędnymi wówczas gipsami, podaje Erich Maria Remarque w powieści „Na zachodzie bez zmian”. Od tamtych czasów minął wiek, pojawiły się nowe leki, antybiotyki, a metody operacyjne, znieczulenie czy usprawnianie modyfikowano i modernizowano wielokrotnie. Niemniej pewne poglądy czy mity nadal istnieją w świadomości. Świadczy o tym wiele rozmów z pacjentami zgłaszającymi się z problemem paluchów koślawych. Obawy dotyczą szczególnie bólu pooperacyjnego i ryzyka operacji czy nawrotu; pojawiają się także wątpliwości odnośnie konieczności operacji. Odpowiedzi na najczęstsze pytania opracował dr n med. Cezary Michalak. Co to są haluksy? – Największy, pierwszy palec stopy czyli PALUCH, nazywa się po łacinie HALLUX, dlatego potoczna nazwa jest myląca – jego istnienie to oczywiście norma. Dopiero odchylenie ku bokowi większe niż 15 stopni stanowi chorobę, którą określa się jako PALUCH KOŚLAWY, czyli HALLUX VALGUS. Zdeformowany staw śródstopno-palcowy palucha jest drażniony przez obuwie, pojawia się i powiększa wyrośl kostna na głowie I kości śródstopia, dołączają się stany zapalne, ból, ograniczenie ruchomości w stawie, który z czasem często ulega zniszczeniu. Z reguły pojawiają się wtórne deformacje innych palców, bolesnemu spłaszczeniu ulega przodostopie. Zmianie ulega schemat chodu, pojawiają się dolegliwości w innych okolicach układu ruchu. Czy haluksy są dziedziczne? – Tło wady jest polietiologiczne, co oznacza, że nie ma jednej przyczyny haluksów; najczęstsze przyczyny to predyspozycje genetyczne – obserwuje się ich występowanie rodzinne, poza tym sprzyja im płeć żeńska, przeciążanie przodostopi, stopy płaskie, przykurcz ścięgna Achillesa, wrodzona wiotkość więzadłowa – czyli tzw. słabe stawy, otyłość, choroby reumatyczne. Czy haluksy występują u mężczyzn? – Tak, ale około 80-90% pacjentów operowanych z powodu paluchów koślawych to kobiety. Ocenia się, że deformacja występuje u około 30% kobiet i 13% mężczyzn w wieku podeszłym. Czy haluksy powodowane są przez złe obuwie? – Ocenia się, że buty z uniesioną piętą i z wąskimi nosami muszą mieć wpływ na ich powstawanie. Czy haluksy zawsze bolą? – Ból jest odczuciem subiektywnym i zdarza się, że pacjenci ze sporą nawet deformacją nie podają dolegliwości, mimo że kształt stopy w oczywisty sposób uniemożliwia noszenie zwykłego obuwia. Wypiera się ból np. z lęku przed operacją. Unika się dolegliwości poprzez zmniejszenie aktywności sportowej czy w ogóle ruchowej, ograniczenie chodzenia, zmianę stylu życia, zaakceptowanie pewnych ograniczeń, rezygnację z ulubionego obuwia – stwierdzono np., że kobiety w starszym wieku nabywają buty z szerszymi nosami i na niższym obcasie, niż panie w wieku 20 – 39 lat. Gdy haluksy nie bolą, trzeba się nimi przejmować? – Tak. Nawet, gdy deformacja jest niebolesna, powinno się ją obserwować i okresowo kontrolować, gdyż zwykle pogarsza się z czasem. Dołączają się tu objawy odległe, np. w niektórych dolegliwościach kolana, to zmiana schematu chodu, spowodowana paluchem koślawym, jest ich realną przyczyną, co pokazuje dopiero wnikliwe badanie ortopedyczne. Co się stanie, gdy haluksów nie zoperujemy? – Może dojść do nieodwracalnego zniszczenia stawu śródstopno-palcowego pierwszego, wtedy operacje prostujące paluch nie mają już sensu; na tym etapie zwykle konieczne jest usztywnienie operacyjne stawu bądź zastąpienie go endoprotezą. Oczywiście, im większa jest deformacja, im rozleglejsza jest operacja, tym ból pooperacyjny i obrzęki są większe, a rekonwalescencja dłuższa. Należy przestrzec przed odwlekaniem decyzji o zabiegu – zbyt często podczas operacji stwierdza się zaawansowane zmiany stawu, co może powodować jego dolegliwości w przyszłości. Czy można pozbyć się haluksów wykonując ćwiczenia? – Nie. Rehabilitacja ma znaczenie w okresie pooperacyjnym, a także przedoperacyjnym, gdy chcemy przygotować przykurczone tkanki do ich łatwiejszego skorygowania, ale przy ewidentnej deformacji kostnej, jedynie zabieg operacyjny jest skuteczną metodą leczenia. Czy warto stosować szyny na noc, czyli tak zwane ortezy? – Ortezy stosuje się w doleczaniu pooperacyjnym. Jednak stosowanie specjalnych separatorów czy szyn, niezależnie na noc czy na dzień, nie może spowodować wyleczenia deformacji, czyli zmiany ustawienia kości palucha na stałe, chociaż może doraźnie złagodzić ból czy spowolnić powstawanie zniekształcenia. Podobnie nieskuteczne są wszelkie metody zachowawcze, takie jak farmakoterapia (leki – maści, tabletki, smarowanie jodyną), ćwiczenia, wkładki, zabiegi fizykalne. UWAGA – w Internecie znajdziemy oszukańcze oferty dość drogich szyn – a poniżej liczne, niestety nieprawdziwe, opinie „zadowolonych pacjentów”. Czy metody tzw medycyny naturalnej są skuteczne na haluksy? – Metody tzw. medycyny alternatywnej ( okadzanie specjalnym cygarem (!), okłady z sera zmieszanego z solą itp.), są bezwartościowe dla osiągnięcia trwałej korekcji deformacji koślawej palucha. Z uwagi na odwlekanie wdrożenia prawidłowego postępowania są szkodliwe. Czy można polecać leczenie operacyjne paluchów koślawych? – Tak, gdyż jest to jedyna metoda, za pomocą której można pozbyć się na stałe zniekształcenia. Czy operacja jest bolesna? – Jak po każdym zabiegu operacyjnym, występuje ból, który zwykle mija po 1-2 dniach od operacji, leki i postępowanie przeciwbólowe są efektywne. Czy istnieje pora roku, kiedy najlepiej operować haluksy? – Każda pora roku ma zalety i wady. Jak się wydaje, chłodne okresy są korzystniejsze – stopy mniej brzękną – dlatego wiosna i jesień wydają się najlepsze. Lato ma tę zaletę, że lekko się ubieramy, ale w upale obrzęki są częstsze, w zimie znowu chłód jest korzystny, ale wyjście z domu w bucie pooperacyjnym jest kłopotliwe. Jaka metoda operacyjna jest najlepsza? – Nie ma jednej metody, którą można by zaopatrzyć każde zniekształcenie palucha; zależy to od stopnia deformacji. Co to są metody bezgipsowe? – Po przecięciu kości i jej prawidłowym nastawieniu, musi być ona zespolona, np. śrubami, wówczas unieruchomienie gipsowe nie jest konieczne. Nowoczesne metody pozwalają na szybkie uruchomienie; stare metody, gdy kości podtrzymywał gips bądź drut, nie dawały takiej możliwości. Niekiedy, mimo że nie jest to konieczne, zakładamy po operacji szynę, dla jej efektu przeciwbólowego i ochronnego. Czy dobry wynik operacji na haluksy jest trwały? – Tak. Nawroty zniekształcenia mogą jednak wystąpić, najczęściej, gdy haluksy spowodowane są chorobą przewlekłą. Jak długo po operacji nie wolno chodzić? – Następnego dnia po operacji można chodzić w odciążającym bucie, jednak może to być najwyżej krótki dystans, nie wolno stawać na przedniej części stopy, samochód wolno prowadzić po ok. 6 tygodniach. Ile zwolnienia potrzebuję po operacji haluksów? – Zwykle proponuje się chorym około 3-4 tygodni zwolnienia. O ile praca wymaga stania czy chodzenia – lepiej zakładać 3 miesiące. O ile praca może być wykonywana z domu, to powrócić do niej daje się niekiedy po tygodniu, bo tu ograniczeniem jest ból, ale to kwestia bardzo indywidualna. Należy uwzględnić sposób dojazdu do pracy: długie dojście do przystanku czy potem do miejsca pracy, zatłoczona komunikacja miejska – to nie jest propozycja dla pacjenta we wczesnym okresie pooperacyjnym. Czy po operacji będę mogła nosić szpilki? Buty na obcasie wymuszają spore zgięcie grzbietowe w stawach śródstopno-palcowych i przeciążają przodostopie, więc nie są zalecane; ich noszenie powinno być jednak możliwe (okazjonalnie i na niezbyt wysokim obcasie) Czy operacja na haluksy jest bezpieczna? Zabieg uważa się za bezpieczny, chociaż zawsze istnieje ryzyko powikłań, tak jak przy każdej operacji; ból, obrzęki, ograniczenie ruchomości w operowanym stawie mają charakter przemijający a ich nasilenie zależy od zaawansowania zmian. Operacja jest bardziej ryzykowna u chorych z cukrzycą, gdyż zwiększone jest ryzyko infekcji. Po operacji konieczne jest usprawnianie, dlatego niezbędna jest współpraca z chorym i możliwość wykonywania zaleconych zabiegów.

czy operacja kolana jest niebezpieczna